De Zeven

Van Levende Ontvouwing naar Opportunistisch Hedonisme


Mullah Nasrudin en de droomHet zoontje van Mullah Nasrudin ging naar zijn vader en vertelde: “Vannacht heb ik gedroomd dat jij mij honderd Dinar gaf”. “Mooi zo”, sprak de Mullah. “Omdat je een slimme kleine jongen bent, zal ik je die honderd Dinar die ik je gaf niet afpakken. Je mag ze houden en er voor jezelf van kopen wat je maar wilt”.

Essentie: Leven
De Zeven is de essentie van het zich ontvouwende leven. 

Almaas noemt deze essentie Heilige Wijsheid, Heilig Werk, Heilig Plan.

De Hindoes zeggen dat het Universum is geschapen als een dans, zodat de Ene het genoegen mocht smaken van zijn eigen beweging. Die dans ontvouwt zich in een bepaalde richting. Je zou van een plan kunnen spreken, waarbinnen overigens ook van moment tot moment creatie plaatsvindt. Losraken van egogerichte handelen, doen wat aan de orde is en actief meegaan met de flow van de dans is Heilig Werk.

Het verhaal van Mullah Nasrudin en de droom laat zien wat er gebeurt als de Zeven het contact met de werkelijkheid van de flow kwijtraakt en dus in dwaling raakt. Dan ontstaan prettige fantasieën of wensdromen, daar ben je vrij in, de honderd Dinar worden niet afgepakt. Maar de realiteit van het leven zal leren wat de werkelijke waarde ervan is.

Leven en de ervaring. Bij de Zeven past de ervaring van sprankelend leven, van geïnspireerd worden in je handelen. Daar past bij het spelenderwijs de juiste dingen doen in overeenstemming met hoe de werkelijkheid zich wil ontvouwen. Toch is de ervaring niet die van gebondenheid aan het plan maar juist de vrijheid om binnen een groter geheel te doen wat het leven vervult.

Een piekervaring van Leven zou kunnen zijn: “Het Leven is een feest, alles zingt en danst in majestueuze glorie, alles stroomt en is op weg naar wat zal zijn en ik blijf niet achter maar dans mee”.

Archetypen: Mithras, Dionysus, Bacchus, Christus, de Goede Herder, de Engelen, Loki, de Heilige Dwaas, de Nar. In de Zoroastrische opvatting is Mithras de Vorst van het Licht en dus ook Heer van de krachten van het Licht. Het Perzische boek van wijsheid de Avesta zegt over hem. “Mithras is de gever, hij is warmte, leven en maakt de natuur vruchtbaar. Hij is de Heer van de grote weiden, Hij is het die ze doet voortbrengen, Hij geeft vermeerdering en overvloed, hij geeft kudden, Hij geeft nakomelingenschap en Leven”.

Bij de oude Grieken was Dionysus de God van de wijn en de roes, door de Romeinen werd de overeenkomstige god Bacchus genoemd. Zowel Mithras als Dionysus als Bacchus representeert de overvloed van de natuur en de rijkdom van het leven zelf. Het zijn nooit statische principes waar deze goden voor staan. Het gaat altijd over processen: ontkiemen, opgroeien, tot bloei komen, vruchtdragen, uitzaaien en sterven, waarna de cyclus zich herhaalt. Deze goden worden dan ook vaak voorgesteld als De Goede Herder. Een bekende wijze van uitbeelden is die van een jongeman van ongeveer 18 jaar oud die een lammetje op zijn schouders draagt.

De Goede Herder is ook één van de gestalten van Christus, die binnen het katholicisme verder uitgewerkt is in de gedachte van de herder die zorgt voor zijn kudde, de gemeenschap van gelovigen. Gezien als de Hemelse Heerscharen onder leiding van de Vorst van het Licht is de Zeven ook het gebied van de Engelen.

Een belangrijk archetype van de vervorming van de Zeven is de “Trickster”, de onruststoker/bedrieger in de zin van de Nar, de Charlatan of de Heilige Dwaas. De Oudgermaanse God Loki is hier een sprekend voorbeeld van. Hij is degene die de andere goden steeds opnieuw in de moeilijkheden brengt, maar ook moeilijkheden oplost en leven in de brouwerij brengt. Uiteindelijk komt Loki in een cirkel van toenemende kwaadaardigheid terecht waarbij hij in de eindtijd Ragnarok, zelfs de Machten van het Kwaad zou aanvoeren.

 De Dwaling van de Zeven(naar Hudson en Riso)De dwaling Kinderen met een sterke connectie met de Zeven zijn enthousiast in de oorspronkelijke betekenis. Het woord enthousiast is afkomstig van de Oudgriekse woorden en = in en theos = God, en-theos betekent in God zijn, vervuld zijn met het Goddelijke. In de kindertijd komen er belangrijke situaties voor waarbij ze zich afgewezen voelen door de omgeving of de ouders. Het gevolg daarvan is dat het kind begrijpt: “Je mag (of kunt beter) niet van iemand afhankelijk zijn”.

De wond Wat ze in elk geval niet hoorden was:“Er zal voor je worden gezorgd”. Het kind krijgt de ervaring of tenminste het vermoeden:“Ik kom tekort, ik zal onafgebroken lijden”.

Het imago Op basis van zijn essentie zal het kind nu een nastrevenswaardig imago construeren van de volgende strekking: “Ik ben enthousiast, spontaan, onbekommerd, vrolijk, energiek, positief”.

De strategie De Zeven of de Avonturier streeft als strategie naar plezierige ervaringen: “Ik vermijd pijn en maak het plezierig, want dan ben ik iemand”. Vaak gaat het daarbij, ook in het latere leven, om wat binnen de psychologie wel overgangsobjecten wordt genoemd. Er komt in elk kinderleven een moment waarop het los moet komen van de moeder. Het focussen op speelgoed, spelletjes doen en andere afleidingen helpen om de ongerustheid over die scheiding te verdragen. Gefascineerd worden door overgangsobjecten kan in meerdere of mindere mate tot hedonisme leiden.

Karakterisering van de Zeven: de Avonturier


KARAKTERISERINGEN:
Avonturier,
Idealist,
Levenskunstenaar,
Vernieuwer,
Optimist,
Charmeur,
Zonnetje in huis.


VERVORMINGEN:
Hedonist,
Grapjas,
Nar,
Dromer,
Charlatan,
Escapist.

 Mullah Nasrudin en de stenen Mullah Nasrudin werd tijdens een wandeling door kleine kinderen bekogeld met stenen. Hij riep: “Stop met stenen gooien, dan zal ik je iets interessants vertellen”.

“Goed, wat is dat dan”, vroegen de kinderen. ”De Emir geeft een maaltijd gratis en voor niets weg” zei de Mullah.

De kinderen rennen weg naar het huis van de Emir, de Mullah lachte in zijn vuistje om de grap die hij uitgehaald had. Toen keek hij op en zag de kinderen in de verte verdwijnen. Plots begon hij ook naar het huis van de Emir te rennen. “Ik kan maar beter even gaan kijken” zei hij tegen zichzelf”, want wie weet blijkt dat het echt waar is”.

De strateeg: de AvonturierDe strateeg of subpersoonlijkheid die op dominante wijze een bij de Zeven passende strategie hanteert noem ik de Avonturier. Hij is immers de persoon die steeds het nieuwe, het avontuurlijke, het betere nastreeft.

Het verhaal van Mullah Nasrudin en de stenen is een mooie illustratie van de dwaling van de Zeven. Om een onaangename ervaring te vermijden en de kinderen af te leiden schept de Mullah een illusie. Maar op een gegeven ogenblik gaat hij in zijn eigen illusie geloven. De oorspronkelijke motivatie, het vermijden van een pijnlijke situatie is uit het bewustzijn verdwenen.

De Strategie van de Avonturier. De Avonturier is spontaan, optimistisch, gericht op het realiseren van een mogelijke toekomst. Als strategie streeft de Zeven naar waardering door plezier te maken en pijn te vermijden. De Zeven is het extraverte, geïnspireerde type dat steeds op zoek is naar nieuwe opwindende ervaringen. Ze hebben vaak een heldere visie en gevoel voor de richting waarin dingen zich ontwikkelen, in deze zin zijn het vaak goede plannenmakers.

Zevens streven naar het imago:“Ik ben enthousiast, spontaan, onbekommerd, vrolijk, gretig, extravert, energiek, positief”.

De Avonturier wordt meestal gewaardeerd vanwege: 

1. Zijn enthousiasme, charme, zonnigheid en levenslust. 
2. De positieve kijk op de werkelijkheid, het zien van kansen en verfrissende kanten. 
3. Zijn inspirerende ideeën en vooruitziende blik op hoe dingen zich ontwikkelen. 

De Schaduw van de Avonturier

Naranjo noemt deze strategie: “Opportunistisch Idealisme”. De Zeven worstelt met het vraagstuk van onafhankelijkheid, hij compenseert zijn behoefte aan afhankelijkheid met het nastreven van plezierige ervaringen en probeert zijn innerlijke pijn en eenzaamheid op die manier te verdoven. Hij neemt genoegen met het op één na hoogste goed de plezierige ervaring in plaats van met het hoogste goed, een volledig vervuld leven. Zo wordt voor de Zeven het goede de vijand van het betere.

De spreekstijl is vaak inspirerend, verhalend, soms babbelziek.

Stoot nogal eens af vanwege: 

1. Het niet nakomen van afspraken of niet afmaken van zaken. 
2. Het strovuurachtige karakter, de behoefte aan steeds weer nieuwe ervaringen, de snelle verveeldheid. 
3. De neiging tot oppervlakkigheid, ontwijken van ernstige zaken, vermijden van conflicten. 

Als de Zeven tot bloei komt Als de Avonturier zijn overlevingstrategie laat vallen, komt hij in contact met zijn essentiekwaliteit Leven. Hij wordt dan een echte levenskunstenaar die ten volle de vreugde van het zich ontvouwende leven kan smaken. Tegelijkertijd brengt hij zijn handelingen in overeenstemming met de stroom van het leven en doet wat aan de orde is om te doen.

Vanuit christelijk perspectief betekent is dit handelen in overeenstemming met Gods plan.

Op zijn best is de Avonturier dan een levenskunstenaar, visionair, inspirerend, charmerend en zeer sociaal.

In vogelvlucht: 

• Bevrijd:
  Keert de Zeven terug naar zijn essentiekwaliteit vreugde en het gevoel van verwondering over de schoonheid van het zich ontvouwende leven. Bevrijde Zevens kunnen bijvoorbeeld geïnspireerde leiders zijn. 
• Suboptimaal:
  Wordt vanuit de Zeven de strategie van de Avonturier ontwikkeld. Deze streeft naar plezierige ervaringen en vermijdt pijn en onplezierige ervaringen. Dit kan leiden tot een persoonlijkheid met een inspirerend, zonnig maar oppervlakkig aandoend karakter. 
• Vervormd:
  Wispelturigheid, neiging tot Hedonisme: “Achter de heuvels is het gras groener”.
• Ontaard:
  Manisch depressieve neigingen, borderline gedrag, ongeremdheid, verslavingen. 

Bron: www.enneastudies.com